Aangekomen !!!

hey hey allemaal,

we zijn aangekomen in springfield, missouri. Na een zeer lange en vermoeiende reis, het mag gezegd worden.
Alles liep lekker en op wieltjes (die staan namelijk onder de koffers). Geen problemen met de douane in Washington, enkel vicky die haar koffer moest laten nakijken. Zogauw de dounier echter doorhad dat hij door Vicky's "unmentionables" zat te pluizen, werd die koffer weer snel netjes gesloten en konden we onze weg verderzetten. (tip voor de smokkelaars onder jullie, steek uwe drugs tussen de strings van uw vrouw, daar kijken ze toch niet, de preutse amerikanen... ;-) )
Ook geen problemen met imigratie (Kristoff had zich namelijk geschoren om minder op een arabier te lijken). Maar eens op de luchthaven van Chicago (onze laatste tussenstop), dook er toch een zeer klein ongemakje op.
Het moet gezegd zijn, Chicago O'Hare is verdoeme een IMENS grote luchthaven, de derde grootste in de wereld werd mij toegefluisterd. (de luchthaven is zo groot da ze u van de ene kant van de luchthaven naar de andere kant brengen met een buske, stel u voor...)
Daar aangekomen merkten we dat onze vlucht naar Springfield, Missouri 2 u vertraging ging hebben. Langs de ene kant een zegen, want geloof mij, 9u vliegen, da gaat nog, maar met elke minuut die daarna nog voorbijtikt, krijgt ge meer en meer goesting om een parachute te nemen en de begane grond te gaan opzoeken op eigen krachten.
Voor ons dus de uitgelezen mogelijkheid om ons tegoed te doen aan onze allereerste ECHTE Amerikaanse Mac Donalds. maar om heel eerlijk te zijn, hij smaakt niet echt anders als de Belgische Mac Donalds (wat een ontgoocheling), al hebben ze wel een ander aanbod aan broodjes.

Uiteindelijk leken de problemen die tot de vertraging hadden geleid, niet zo ernstig te zijn, zodat onze vertraging ingekort werd tot slechts een uur. Ondertussen waren we al bijna 18 uur onderweg (autorit van thuis naar luchthaven inbegrepen.) De oogleden begonnen dus al aardig zwaar te worden en het verlangen naar een bed werd met de seconde sterker.
Uiteindelijk mochten we dan toch onze vlieger gaan opzoeken. Bleek dat zo een voor-oorlogs-uitziend model te zijn waarvan ze de propellors nog net niet met de hand moesten aanzwaaien.
Na een hele hoop "bulten in het wegdek" kwamen we heelhuids aan in Springfield, Missouri. EINDELIJK!!!
Maar alles was zo goed verlopen dat dame Fortuna, die ons tot dan toe telkens gunstig gezind was geweest, besloot om een dikke vette stok in de wielen te komen steken. RESULTAAT: één van Vicky's koffers en één van kristoff's koffers hadden de reis naar Missouri niet meegemaakt. Jan's koffers waren echter wel allemaal ter plaatse.
Aan de uitgang werden we opgewacht door 2 vriendelijke studentes die de opdracht hadden gekregen om ons te komen afhalen op de luchthaven. Britney en nog een meisje. (ja, als ge bijna 24u wakker zijt, kunnen die namen u eigenlijk wel gestolen worden hoor !!!)
Eens op ons appartement aangekomen kwamen we voor een dubbele verrassing te staan. De ene al iets leuker dan de andere. De leuke kant van de verrassing was dat het appartement zeer ruim bleek te zijn. De minder leuke kant was dat de kasten in de keuken er vrij smerig bijlagen... and since boys are allergic to any type of household products...)

Dag 1 op de Campus Missouri

Het was de vorige nacht ongeveer half 2 snachts geworden. Het goede nieuws was dat we een bed hadden om wat te recupereren van de lange reis. Het slechte nieuws was dat het slechts voor enkele uurtjes zou zijn, aangezien we om half 9 smorgens verwacht werden op een orientation day, een "vergadering" voor alle internationale studenten waarbij ze de verschillende diensten van de campus een beetje toelichten. Ik hoor jullie al denken "oh, interessant". AWEL, NEEN !!! Het kan allemaal best interessant geweest zijn, maar niet om half 9 smorgens met een jetlag van thuis tot in missouri in uwe kalee.

Het was dus al bij al vandaag opnieuw een zeer vermoeiende dag.
Oh ja, wat zeker nog het vermelden waard is, was ons bezoek aan Wallmart. Een IMENS grote supermarkt, (ik weet dat ik imens nog al eens gebruikt heb, maar geloof mij, het is echt wel van toepassing) waar we eigenlijk begonnen zijn met een volledige uitzet aan te leggen, gaande van bestek tot een wasmand tot een aardappelstoemper tot de bijhorende aardappelen.
Als avondeten besloten we het iets gezonder (en gezelliger) te houden dan de vele junk-food restaurantjes hier in de omtrek. Op het menu stond spaghetti en als gasten waren er Julie (franse studente), Anna (Mexicaanse studente), Michael (Oostenrijkse student) en uiteraard Jan, Vicky en Kristoff. Het was een leuke en gezellige eerste avond in Missouri.
Zo, dat was het zo ongeveer tot nu toe. We gaan echt ons best doen om hier regelmatig van dit soort tekstjes te schrijven. We hopen uiteraard ook dat ze regelmatig eens gelezen worden. reageren mag natuurlijk ook altijd. :-)

PS: van foto's is voorlopig nog niet veel in huis gekomen. Op de luchthavens nemen ze alles in beslag wat ook maar op een bom lijkt, dus daar hebben we de camera maar niet uitgehaald. Vandaag is er gewoon de gelegenheid nog niet voor geweest, door het vele heen en weer geloop om alles in orde te krijgen.

Tot de volgende gelegenheid.

BYE BYE
xxxxxxxxxxxxxx
Kristoff, Jan, Vicky